ODTÜ Neden Farklıdır?

 

Hocam, ODTÜ başkadır!

Günlerden pazar. ODTÜ Kültür Kongre Merkezi ile tenis kortlarının arasındaki çimlerdeyiz. Çok da küçük olmayan bu yeşil alanda bir kaç öğrenci mezunların arasında kendilerine yer bulabilmiş. Sanırım bu öğrenciler genelde etraflarında çocuk görmekten mutlu olan çiftler. Evet, ortalık mezun ve çocuk kaynıyor. Sanki biletle giriliyor da çocuğu olmayan alınmıyor. Emekleyen bebekler, yeni adım atan veletler ve babalarıyla yeni tarz oyunlar oynayan çocuklar. Ortalık bir oyuncak alanı, hangi oyuncak kimin belli değil. Anneler babalar sanki yıllardır birbirlerini tanıyormuşcasına çocukları hakkında konuşuyorlar. Ankarada böyle bir atmosfer başka bir yerde var mıdır? Zannetmiyorum. Zaten ebeveynlerin eminim bir kısmı da sohbetlerinin bir kısmında benzeri cümleleri kuruyorlar. Okul biteli yıllar olmuş ama ODTÜ mezunları okullarından kopamıyorlar.

Peki bu insanların burada ne işi var. Neden dönüp dolaşıp üniversitelerine geri dönüyorlar. Çünkü…. Çünkü ODTÜ bu insanlara çok şey kattı. Ankara gibi kısırdöngü bir ortamda ODTÜ bu insanlara büyük fark yarattı. Bu insanlar ODTÜ’lü.

Hiç 5-6 ODTÜ mezunun arasında kaldınız mı?  Hiç şansınız yok konu elbet dönecek dolaşacak ODTÜ’ye gelecektir. ODTÜ’nün ne kadar farklı olduğu, hocaların ne kadar sıradışı olduğu, öğrencilerin ne kadar serbest olduğu ve tabi ki okulda kaç adet öğrenci topluluğu olduğu. Ha bir de doğacılar ODTÜ’nün kuşlarını, bitkilerini anlata anlata bitiremezler. Çok da iyi yaparlar.

Kısacası iki ODTÜ’lü mezun okulları hakkında konuşurken gözlerinin içi güler, heyecan artar. Neden mi? Gelin ODTÜ’lüleri anlamaya çalışalım.

ODTÜ’de kimse kimseye karışmaz!

Evet yanlış duymadınız. ODTÜ’de saçınız uzun, kulağınız küpeli dolaşırsınız. Hatta bu durumların ülke çapında büyük sorun olduğu 80’li 90’lı yıllarda dahi. ODTÜ’lü çiftler el ele, sarmaş dolaşırlar. Kimse dönüp bakmaz bile. Çimlerde kantinlerde öpüşürler. ODTÜ’de yurt müdürleri, derslere giren hocalar ve diğerleri öğrencilere karışmaz (İstisna müdürler olmuştur elbet.). Herkes mutludur, şaşkındır. Bu nasıl bir dünyadır. Burası özgürdür.

ODTÜ’de herkes “Hocam” statüsündedir

1994 yılı ve okulda daha ilk günlerim. İlk gecemi Ulus’ta pavyon üstü bir otelde geçiriyorum. Ve orada daha ne kadar kalacağımı bilmiyorum. Bütün gece uyumamışım. Sabah ODTÜ’ye gidiyorum erkenden. Yurtta kalma hakkım olacak mı bilmiyorum daha. Acaba o otelde daha kaç hafta kalacağım. Kendimi hemen yurt müdürlüğüne atıyorum. Suratımdaki yabancılığı gören müdürlük memurları sen gel bakalım diyorlar. Nerede kaldığımı öğrenince birbirlerine bakıyorlar. Hemen aralarından bir tanesi “hemen minibüse atla çantalarını al gel bakalım. Seni bu gece burada yatıralım.” Nasıl gittiğimi bilmiyorum. Sanki beş dakikada gidip geri geliyorum Ulus’a. 1. Yurtta kalacağım. Merdivenlerden inerken 112 numaralı odayı soruyorum bir öğrenciye. “Hocam şuradan” diyor. Hocam kelimesinin garipliğiyle bakıyorum öğrenciye. “Hocam yenisiniz galiba. Bizim burada herkes hocamdır”. İşte böyle tanışıyorum hocam kelimesiyle. ODTÜ’de Rektörden akademisyenlere, öğrencilerden hizmetlilere herkes hocamdır. Ortak bir cemaatin eşit üyeleridir. ODTÜ’den yayılmış hocam kelimesi tüm Ankarayı kaplamıştır. Gurur duyulası bir olgudur.

ODTÜ’de Dersler Öğrenciyi Geliştirir

Bu bölüm altında da iki hikaye anlatmam gerekiyor. Daha hazırlık sınıfındayız. Bölümle tanışma turlarının başlayacağını öğreniyoruz. Her cuma sabahı bir iki saat bölüme gideceğiz ki yavaştan alışalım. Daha ilk buluşmamız. Bir matematik hocası şöyle diyor: “Hoşgeldiniz arkadaşlar. İyi ki matematik bölümünü seçtiniz. İleride minibüs şoförü dahi olsanız ODTÜ Matematik okumanızı öneririm. Çünkü biz burada size sadece matematik öğretmeyeceğiz. Herhangi bir konuyu nasıl ele alacağınızı, herhangi bir problemi nasıl çözeceğinizi öğreteceğiz.” Buz sözler hiç aklımdan gitmedi. Bu sözler çok doğruydu.

Durun, bir hikaye daha. Okuldaki ikinci ya da üçüncü yılım. Geometri dersini almışım tüm uyarılara rağmen. Uyarılar dersin hocası yönünde: Aman Hocam, Cem Tezer’den ders alınmaz bir daha düşün. Düşünüyorum ve alıyorum. Dersleri işliyoruz. Kendi tarzı olan sıradışı bir adam Cem Tezer. İlk sınavımıza giriyoruz. Sonuçlar rezalet. Cem Tezer de sonuçları açıklarken tam da bu kelimeyi söylüyor suratımıza: Rezalet. Sonra diyor ki “Bu iş böyle olmaz. Bu ders bitmiştir.” Sonra dönüyor dolaşıyor sınıfın içinde, “bu iş böyle olmaz” seslerini duyuyoruz dudaklarının arasında. Aklına bir fikir geliyor ve gözleri parlıyor Tezer’in. Sınav notlarının olduğu kağıdı eline alıyor ve tüm öğrencileri ikili gruplara ayırıyor. Herkese de bir randevu veriyor. Haftaiçi yanına gidiyoruz partnerimle. Odasına titreyerek giriyoruz. Bize bakıyor ve bir matematikçinin adını veriyor. Bir hafta içinde bu adam hakkında maksimum 2 sayfalık bir ödev hazırlayın gelin diyor. Haftaya yanına gidiyoruz ve hızlıca bakıyor ödevimize. Adamaın yaptığı çalışmalardan birinin altını çiziyor ve bu çalışma hakkında iki sayfa ödev getirin diyor. Ve bu haftalarca devam ediyor. Ve biz bir dönem boyunca bir matematik konusu nasıl çalışılır, nasıl ele alınır öğreniyoruz. Sezon sonunda kendimle gurur duyuyorum. İlk kez matematik çalıştığımın farkına varıyorum. Cem Tezer benim için bir idol oluyor. İşte ODTÜ’nün farkı. ODTÜ Cem Tezer’leriyle ODTÜ’dür.

Sadece bu değil. Matematik bölümünde okurken felsefeden, Biyolojiden, Jeolojiden ve Sosyolojiden birçok ders alabildim. Hatta bu dersleri almamda matematik bölümündeki danışmanım yol gösterdi. Benim vizyonumu dinledi, doğacı olacağımı kabul etti, destekledi, düşündü, her dönem başında açılan farklı bölüm derslerinden bana öneriler getirdi. Daha ne olsun…

Kampüs Ortamı

ODTÜ hakkında yazacağım son cümleler de kampüsün özellikleri hakkında. Tabi kendi hikayemle. İlk olarak kayda geliyoruz dayımla. Dayım bana biraz kızgın saçlarım uzun diye. Kızılaydan minibüse biniyoruz. Daha minibüste uzun saçlılar, küperli erkekler. Dayım bana bakıyor, Bahtiyar tam sana göre yeri bulmuşsun.

ODTÜ tanıtım günleri. Daha yeni kazandığımı öğrenmişim. Yazın sonuna doğru hayatımda ilk kez kendim evden ayrılıp şehirlerarası yolculuk yapıyorum. ODTÜ’ye adımımı atıyorum. Daha açılışa vakit var. Kendim geziyorum kampüste. Stadyumun oradayım. Bir üniversitede stad var, çim var ve tribünler var. Hem de sahayı herkes kullanıyor, koşanlar, uçurtma uçuranlar. Rüya gibi. Sonra bir “spor salonu” tabelası görüyorum. Lise bahçelerinde basket oynama delisi biri olarak giriyorum salona. Tribünlere çıkıyorum. Basket oynayanları izliyorum ve aklımda bir çok soru. Çıkarken bir oyuncuya soruyorum, burası ODTÜ basket takımının salonu mu? Yok hocam, hepimiz oynuyoruz burada. Rüyadayım.

Sonra yurt hayatıyla tanışıyorum. Her yurdun önünde çimler. Çimlerde öğrenciler gitar çalıyor, king oynuyor. Muhabbet inanılmaz. Koşanlar, spor yapanlar ve daha neler. Her yurdun kantini var. Kız erkek karışık, muhabbet inanılmaz. Yurtlarda yaklaşık 4-5 bin öğrenci kalıyor. Bağımsız bir şehir. ODTÜ’de akşam olsun istiyorsunuz, kendinizi o büyülü sokaklara atmak istiyorsunuz. Rüyadayım.

Sonra kuş gözlemle tanışıyorum. Yalıncağa gidiyoruz deniyor. Orası da neresi. ODTÜ kampüsünün içinde eski bir yerleşke. İlk ODTÜ’lülerin ağaçlandırdığı büyük bir arazi var. Koşanlar, piknik yapanlar, doğa gözlemcileri, kuşçular. Herkes o dev arazide. Gez gez bitmiyor. Yıllarca geziyorum o arazide. Her köşesinde farklı bir anı. Kurtarılmış bir bölge.

Ve dahası var elbet. ODTÜ’de her gün bir etkinlik var. Sineması var, konserleri var, şenlikleri var. Kısacası ODTÜ kampüsü farklı, özel, güzel.

İşte kısaca anlatmaya çalıştım ODTÜ’yü ODTÜ yapan özellikleri kendi bakış açıma göre. Aslında daha söylenecek, anlatacak çok şey var. Ama ben yazıyı burada bitireyim. Kendi sözümü bırakayım başkaları konuşssun. Bu yazıyı hazırlarken bir kaç öğrenci ve mezuna da şu soruyu yönelttim: ODTÜ neden farklıdır. Bakın ne tür yanıtlar gelmiş. Yorumsuz!

– ODTÜ Özgürdür.

– Sonuna kadar kendini özgür hissedebildiğim tek yer.

– İnsanı zenginleştiren aktif öğrenci toplulukları ve güzel kampüs ortamı.

– Kampüsünün özgünlüğü ve yeşilliği nedeniyle öğrenci özel bir üniversitede olduğunu hisseder.

– Öğretim üyesi kalitesi ve uluslararası iletişimi son derece kuvvetlidir. bu yüzden “international” havayı soluyabilirsin. herhangi bir alanda en güncel bilgilerin ve gelişmelerin takip edildiğini bilirsin. yani öğrenmek ve gelişmek için en iyi ellerdesindir.

– ODTÜ sistemi (öğrenci kayıt, ders seçme, geçme-kalma durumu takibi vs) seni birey olmaya zorlar. burada derslerinin gidişatından sen sorumlusundur. bu da insanı erişkin hissetmeye davet eder. ve farketmeden büyürsün. bence bu yüzden iş hayatında ODTÜlüler ODTÜlülerle aynı dili konuşur ve anlaşır. ortalama olarak bir sorumluluk hissimiz vardır bizim.

– Panolarda her zaman bir etkinlik ilanı vardır. seni sosyalleşmeye davet eder. içinde bulunduğun kampüsün yaşadığını, canlılığını hissedersin.

– Kampüsün büyüklüğü ve birçok değişik branşın aynı mekanları paylaşması nedeniyle YANİ kozmopolit yapısıyla gün içinde ve üniversite hayatın boyunca çok değişik insanlarla tanışma fırsatın olur. başka başka insanlar deneyimler ve bunu kimliğini oluştururken bilmeden hazmedersin. kendinden farklı insanların varlığı olağanlaşır ve daha toleranslı-ufku geniş bir insan olursun.

– Hayat sadece bu ülkeden ibaret değil. T.C. vatandaşı olmayan öğrenci ve öğretim üyeleri ile bu kafana kazılır

– Soluduğun hava, kullandığın kütüphane özeldir. buraya sınavda belli seviyede başarı göstermiş kişiler gelebilmiştir. bu anlamda gelebilen herkes biraz özeldir. sen de özelsindir.

– Öğrenci toplulukları canlıdır ve faaldir. bu yuvalar mezun olduktan sonra gireceğin iş dünyasına seni hazırlar. gününü dersler ve etkinlikler olarak ayırmayı öğrenen kişi mezun olduktan sonra da iş ve özel hayatını ayırmayı daha iyi bilir.

– Bir kere bir yandan tüm Türkiyenin çeşitliliğini yansıtır, bir yandan da başka yerlere kıyasla insanların birbirlerine karşı saygı ve tahammülleri daha yüksektir,

– Okulda hız sınırları düsüktür, kimse tozunu attırarak yayaların yanından arabalarıyla geçmez,

– Kültür işlerinin tüm uyuzluğuna rağmen okulda bölüm dışındaki faaliyetlerle ilgilenmek çekici hale gelmiştir, insanlar (mühendisler hariç :)) bu sayede dünyalarını biraz daha zenginleştirme fırsatı bulur,

– Şehirde giyemecegin kıyafetleri giyersin, kimse laf etmez.

– Heykelleri vardir ODTÜ’nün, sanata yer vardır binaların arasında. aynı şekilde yayılabileceğin çimlere ve en güzeli de ormanı vardır ya. gider kaybolursun.

– Lisede senin seçmediğin bir sosyal ortamdan sonra ilk kez kendi seçtiğin, kafası çalışan insanlarla biraraya gelmek için insanın hayatındaki güzel bir fırsattır.

– Kendisini çevreleyen ve insanı yutan tüm karmaşa ve çirkinligin ortasında, öğrencilere kendilerinin seçebileceği zenginlikleri sunan bir vaha gibidir ve bu kültürü bulaşıcıdır insanlar arasinda, herseyin temelinde saygi ve tahammül vardır da ondan.

Ankara, 10 Ekim 2010